در اکثر مطالعات علم سنجی، شاخص ها برگرفته و استنتاج شده از محاسبه و شمارش چهار متغیر مؤلف، انتشار، ارجاع و استناد هستند. شاخص استناد به دلیل توجه نسبی آن به کیفیت و کارآمدی بالای آن در تحلیل های استنادی، یکی از رایج ترین و معتبرترین شاخص های علم سنجی است. از مهمترین شاخص های علم سنجی که بر مبنای شاخص استناد و تحلیل استنادی شکل گرفته اند و در متون مختلف بارها به آن ها اشاره شده است ، عبارتند از: ضریب تأثیر، شاخص فوریت، نیم عمر متون علمی یا کهنگی متون، شاخص هرش، تأثیر متیو و روش های سنجش علم که در کشورها و مؤسسات مختلف استفاده می شود.

شاخص های علم سنجی
از مهمترین این شاخص ها که بر مبنای تحلیل استنادی شکل گرفته اند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. ضریب تأثیر  (Impact Factor)

 مشهورترین شاخص تحلیل استنادی است که در سال 1955 توسط گارفیلد پیشنهاد شد. شاخصی کاملاً‌ کمی است که برای ارزیابی مجلات و میزان تأثیر گذاری یک مجله در ارتباط با مجلات دیگر به کار می رود و نه برای سنجش اعتبار آثار یا مؤلفان و پژوهشگران. این ضریب نسبت استنادهای دریافتی یک مقاله طی دو سال قبل به تعداد مقالات منتشر شده مجله طی همان دوسال است.

برای مثال عامل تأثیر سال 2010 برابر با نسبت استنادهای سال 2010 برای مقالات مجله مورد نظر در سال های 2009 و 2008 به تعداد مقالات منتشر شده در مجله مورد نظر در سال های 2009 و 2008 می باشد.

 

2. ارزش متیو  (Mathew value)
 
این شاخص شکل اصلاح شده ضریب تأثیر است که در سال 2006 توسط موییج معرفی شد. ارزش متیو در یک دوره پنج ساله و در موضوعی خاص محاسبه می شود به این صورت که تعداد استنادها به مقاله های یک مجله در یک دوره پنج ساله را به تعداد مقاله های همان مجله و در همان دوره تقسیم می کند و عدد به دست آمده را با همین نسبت ها درکل حوزه مورد پژوهش اندازه گیری می کند.
 


3. شاخص هرش (H-index)

هرش در سال 2005 اچ ایندکس را پیشنهاد کرد. اگر h مقاله از کل مقالات منتشر شده یک محقق طی n سال کار علمی، هر کدام حداقل h بار استناد دریافت کرده باشند، آن محقق دارای شاخصی برابر با h است. این شاخص با استفاده از شمارش استنادها به حاصل کار یک پژوهشگر در طول حیات او امتیاز می دهد.

4. شاخص جی (G-index)

لئو اگه در سال 2006 جی ایندکس را مطرح کرد. شاخص جی یک محقق بالاترین تعداد (g) مقالات است که g به توان 2 یا بیشتر به آن استناد شده باشد.

5. شاخص وای (Y-index)

بولن، رودریگز و سمپل در سال 2006 شاخصی را پیشنهاد کردند که حاصلضرب ضریب تأثیر به عنوان شاخص کمی و معادل مقبولیت در "رتبه بر اساس وزن" به عنوان شاخص کیفی می باشد.
 


6. شاخص فوریت (Immediacy Index)

این شاخص در پایان هر سال مشخص می شود و به منظور تعیین سرعت استناد مقالات یک مجله استفاده می شود.این شاخص نسبت تعداد استنادات به مقالات چاپ شده یک مجله به تعداد مقالات چاپ شده در آن مجله و در همان سال می باشد.

7. نیمه عمر استناد شده ( (Cited half life

نیمه عمر استناد به مجله مدت زمانی است که نیمی از کل استنادات به آن مجله به عمل آمده باشد. نیمه عمر بالاتر برای مجله می تواند نشان دهنده ارزش ماندگاری مقالات آن مجله باشد.